Moeiteloosheid.
Wat verlangde ik daar naar. Al had ik eigenlijk geen idee hoe het zou zijn.
Het leek me zo fijn als dingen meer vanzelf gaan; niet zoveel energie en denkwerk zouden kosten.
Kennelijk had ik ergens ‘weet’ van moeiteloosheid. In het verlangen woont een vorm van herkenning. Alleen, het verlangen frustreerde me regelmatig; iets najagen, zonder grip te hebben op wat. Logisch, zolang ik probeerde moeiteloosheid me eigen te maken via mijn hoofd.
Uiteindelijk ontdekte ik dat moeiteloosheid ín mij woont. Het laat zich voelen in de momenten dat ik me innerlijk vrij voel, om precies zo te zijn als ik op dat moment ben.
Dat klinkt abstract hè?! Het laat zich ook lastig omschrijven.
Op die momenten voel ik mijn energie stromen, ervaar ik geen mentale ballast. Gedachten die voorbij komen kleven niet aan me, ze vragen geen energie van me die me bij mezelf weg doet bewegen.
Een voorbeeld: we staan met z’n 7-en in de Efteling. De eerste druppels van een fikse regenrui vallen op ons. Een deel van de groep wil in een achtbaan, de anderen een rustigere attractie. De regen doet de net gemaakte plannen wijzigen. Er wordt getwijfeld, elkaar aangekeken; bij iedereen vindt er een mini-procesje plaats van voelen van je eigen wens en afstemmen op de ander. We wisselen wat uit en komen tot een oplossing.
Het stroomt als vanzelf, net als de regen. ????
De ‘niet-moeiteloze Hilde’ had zich verzet tegen de regen en gemopperd. Ze had zich druk gemaakt of het iedereen wel naar het zin was, herhaaldelijk vragend, mijn aandacht vooral bij de anderen.
Mijn energie zou ik dan gegeven hebben aan verzet, aan de ander en het restje wat er over was aan ‘hoe het ook had kunnen zijn..’.
Nu was mijn energie aanwezig. In mij. Met de regen, het samenzijn, en de pret van de Efteling.
Ik voelde vrije innerlijke bewegingsruimte en ervaar dat als moeiteloos.
(On)bewust dragen we allemaal ‘ballast’ bij ons, waardoor we van onszelf weg bewegen. Innerlijke overtuigingen, aangeleerde gewoontes, situaties die we willen voorkomen of waartegen we ons (ongemerkt) verzetten.
Het vraagt inzicht, oefening en vertrouwd raken met de wijsheid die in ons lijf en hart woont en die ons denken kan verrijken om vrij te bewegen.
Zo ervaar ik het. Het is mijn lijf die een signaal afgeeft als ik in veel moeite doen terechtkom en mijn denken die me alert maakt; waar kennen we dit van en wat is er nu nodig? Het is mijn hart die antwoord geeft en de samenwerking tussen alle drie die een helpende innerlijke beweging brengt. ????