Fietsen met tegenwind

Zo waardevol om dit te delen. Ik nodig je uit om met me mee te lezen en mee te voelen.
Na afronding van een coachingstraject schreef een klant mij, met de toestemming om het te publiceren, dit:

 

Herken je dat, er is een koude oostenwind en je wil hetzelfde tempo fietsen als altijd, want je moet immers op tijd zijn.
Dat deed ik op mijn werk, ik ging altijd maar door en vond ‘alles’ leuk en deed tegen iedereen vriendelijk. Want ik moest door, wilde alles leren, wilde zeker niet onderdoen voor de ander.

Ik fietste zo hard, dat ik mijn eigen gevoel passeerde. En ik viel “heel hard”.
Dat was het moment, dat ik besefte “dit moet anders”.

4 Maanden later, het was op een woensdag, mijn vaste vrije dag, ik was op weg naar coach Hilde. Wat ik precies van het gesprek kon verwachten wist ik niet. Wel wist ik, als er een klik is, dan ga ik met haar een 10-tal gesprekken aan.
De ontvangst was in een werkruimte achter haar huis en met een gezonde spanning liep ik door haar tuin en kwam via de schuifdeuren in warm ingerichte kamer met veel ramen. Het toonde openheid. Bij de begroeting voelde ik al een warm en veilig persoon. En halverwege het gesprek gaf ik Hilde mijn aantekeningen, hierin stond waaraan ik wilde werken.

Ik besloot puur op mijn gevoel dat ik, met haar hulp, een nieuwe weg zou inslaan.

Afspraken volgden en na 2 sessies besloot ik op de e-bike naar Driebergen te gaan, zo’n 28 km. De fysieke inspanning gaf me energie en ruimte om meer uit de sessies te halen. En ik groeide, niet alleen door gesprek, maar vooral door de praktische oefeningen leerde ik mijn gevoel te herkennen en uit te spreken.

En nu, nu mag ik zeggen van mezelf of ik iets wel of niet leuk vind. Ik mag weer lachen en ook weer huilen.
Wat lucht dat op, als ik een traan laat gaan. Wat ben ik trots op mezelf en wat heb ik een ruimte gecreëerd.
Deze ontdekking beleef ik maar 1 keer.

Nu verder fietsen en de wind door mijn haren laten gaan.

HvB