‘Lieve meiden, weten jullie een onderwerp voor een nieuwe blog?’ vroeg ik vanmorgen aan de ontbijttafel.
Mijn oudste van 11, reageerde meteen enthousiast; ‘schrijf er 1 over mij!’
‘Wat moet er dan in komen te staan lieverd?’ was mijn vervolgvraag.
‘Dat ik een verzorgpony wil’, zei ze met een stralende lach op haar gezicht.
‘Ik weet niet of daar op dit moment een verhaal in zit’, was mijn eerste reactie. Dat plan, in samenzwering met haar vriendin, is namelijk slechts 2 dagen oud en heeft nog geen concrete vormen aangenomen.
Maar al snel realiseerde ik me dat ze me iets heel waardevols aanreikt.
Want ken je dat? Dat er een plannetje, idee of wens in je naar boven borrelt, plek inneemt in je gedachten, die het dan groots, fantastisch en meeslepend maken? Je meenemen op een geweldige wolk van mogelijkheden, voordelen, resultaten en bijhorende vrolijke en vervullende gevoelens?!
De weersomslag in je hoofd vindt vaak onopgemerkt plaats, maar ineens zijn er hele andere gedachten, die als een fikse regenbui op je neerkletteren..
‘Kan niet, ‘is al bedacht’, ‘wat is hier baanbrekend aan’, ‘wie zit hier op te wachten’, ‘nogal ambitieus dit’, ‘ze zien je aankomen’, …
En voor je het weet ligt je geweldige idee als een plas water op de grond en is het de volgende dag opgedroogd.
Ik mocht niet direct nee zeggen, was de voorwaarde van de dames, voor ze hun wens op tafel legden. Ze deden het briljant. Namen me mee naar een aparte ruimte, even de volledige aandacht voor hen. Daar zaten ze samen, met stralende opgewonden gezichtjes en gegiechel. ‘Jullie maken het spannend’ zei ik, geen idee hebbend waar ze mee zouden komen. Dat was het startsein om van wal te steken. En natuurlijk kon ik geen nee zeggen op hun enthousiaste geratel. Ze somden voordelen op, aangevuld met wat ze er allemaal voor gingen doen en laten. ‘Ga maar uitzoeken wat de mogelijkheden zijn. En een plan maken hoe jullie dit willen gaan doen’, was mijn reactie. ‘En dan gaan we daarna met elkaar kijken of het haalbaar is.’
Belangrijk vind ik mijn kinderen te leren dat ideeën niet bedoeld zijn om in de kiem te smoren, maar ruimte nodig hebben om te ontdekken wat er allemaal mogelijk is.
Hoe is dat voor jou? Hoeveel van jouw plannen doorstaan de weersomslag in je hoofd? Dat het gaat regenen kan je niet voorkomen; een deel van jou wil liever geen grootse veranderingen en ziet plannen graag verwateren. Het deel in jou wat ontwikkelen wil, kan een paraplu gebruiken; zo verleppen je ideeën niet en kunnen ze groeien!
Herkenbaar? Delen is fijn!
Getriggerd? Laat het me weten en ik contact je!