Met zorgen

‘Slaap lekker lieverdje van me. Tot morgen, zonder zorgen.’
‘Tot morgen, mét zorgen.’
De standaard laatste 2 zinnetjes van het bedritueel met mijn jongste.
Tijdenlang heb ik geglimlacht en me elke keer verheugd op dat stellige, eigenwijze stemmetje, dat haar eigen draai gaf aan het uitzicht op een zorgeloze nieuwe morgen. Het benadrukt haar driejarige zorgeloosheid.

Tot ze er op een avond aan toevoegde; ‘’jíj moet morgen voor me zorgen mama!’
Verrast realiseerde ik me dat haar ‘met zorgen’ een hele andere lading dekte dan de mijne.
Natuurlijk zal ik voor je zorgen! Ons ritueel is vanaf dat moment uitgebreid met de stellige bekrachtiging; ‘Tot morgen, mét zorgen!’
En mijn glimlach is nu mogelijk nog groter. Haar ‘zorgen’ en mijn genieten van haar zorgeloosheid hebben een versterkende werking.

Als je weet dat er voor je gezorgd wordt, krijgt zorgeloosheid echt de ruimte.